Waar wordt je vrolijk van? Ik word vrolijk van mensen kijken, gewoon omdat ze zijn zoals ze zijn. Vanochtend, op weg naar school, nog wat suffig nadenkend of ik mijn studenten ov wel bij me heb, kwam voor mijn huis over het met herfst bladeren bedekte voetpad, een jogger aangelopen. En niet zomaar een. Ik denk dat ze een jaar of 75 was, volledig in hardloop outfit. Ze rende op een tempo dat ik wandelend nog voorbij zou kunnen. Maar dit vind ik geweldig. Gewoon het lef hebben en het gewoon doen. Eenmaal in de trein reed ik de stad uit, langs het kasteel. Daar kwam een meneer over de brug lopen met een heel klein hondje, en zo schattig had dit hondje een roze soort jasje aan. Ik grinnikte en vroeg me af of dit een idee was van zijn vrouw, en zijn vrouw stelde ik me voor als een dame met blonde krullen, grote zonnebril en roze jogging outfit. Toen liep ik naar school, langs de schilders. Twee maal bouwvakkersoutfit, brrrr. Ik beeldde me in wat er zou gebeuren als ik even zou fluiten als een bouwvakker. Zouden ze reageren? Na school in de winkelstraat aangekomen moest een vrouw even keren met haar auto, maar ze had blijkbaar geen gevoel voor hoever je achteruit kunt voordat je botst en soms ook welke kant de auto zou rijden als je achteruit stuurt. Het grootste vooroordeel is weer geuit, vrouwen achter het stuur.., maar ja natuurlijk vind ik mezelf een geweldige rijder, dus het zijn die andere vrouwen.. Al ken ik veel vrouwen die zelf hun banden verwisselen. Het centrum uit, op naar het treinstation. En raadt eens, wie zie ik daar langs de Singel joggen? Wat een heerlijk begin van een maandag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.